O Nowej SłupiO Nowej Słupi

Nowa Słupia leży u stóp Łysej Góry (Świętego Krzyża), na skraju Świętokrzyskiego Parku Narodowego. Obszary położone na północ od Łysogór były przez kilkaset lat (od II w. p.n.e. do IV w. n.e.) terenem produkcji żelaza, uznawanym za największy poza Imperium Rzymskim. Znajdowane tu piecowiska z pozostałościami pieców dymarskich do dziś stanowią obiekt badań naukowych.

Odbywające się już od kilkudziesięciu lat w sierpniu "Dymarki Świętokrzyskie" w Nowej Słupi są prawdopodobnie jedynym tego typu festynem archeologicznym w Europie, który w tak ciekawy i wierny sposób prezentuje proces wytopu żelaza w piecach dymarskich metodą sprzed 2000 lat. Oprócz pokazów przygotowanych przez hutników, rudników i kowali uczestnicy imprezy zobaczyć mogą prezentacje dawnych technik wykonywania odlewów z brązu i srebra, warsztaty rogowiarskie, garncarskie, tkactwo na warsztacie pionowym oraz produkcję dziegciu i paciorków szklanych. Ponadto od 2001 r. Dymarkom towarzyszą pokazy uzbrojenia i metod walki ludności zamieszkującej tereny tzw. Barbarzyńskiej Europy i Imperium Rzymskiego.

Ulica Świętokrzyska w Nowej Słupi jest częścią niebieskiego szlaku turystycznego i prowadzi w kierunku Świętego Krzyża. Idąc tą ulicą przechodzimy obok położonego po lewej stronie pawilonu #strong [Muzeum Starożytnego Hutnictwa Świętokrzyskiego] im. M. Radwana. Chwilę później - po zakupieniu biletu - wchodzimy na teren Świętokrzyskiego Parku Narodowego. Szlak prowadzi Drogą Królewską na szczyt Łyśca, gdzie znajduje się klasztor i kościół pobenedyktyński, w którym przechowywany jest relikwiarz z cząstkami Drzewa Krzyża Świętego. Obecnie gospodarzami dawnego opactwa są Misjonarze Oblaci Marii Niepokalanej. Zakupiony bilet upoważnia do wstępu do obejrzenia Wystawy Przyrodniczo-Leśnej Muzeum Świętokrzyskiego Parku Narodowego oraz wstępu na gołoborze im. R. Kobendzy.

Nieopodal głównego wejścia do Świętokrzyskiego Parku Narodowego, przy wyżej wspomnianej już drodze na Święty Krzyż stoi Pielgrzym Świętokrzyski - kamienna figura, która swoją nazwę wzięła od klęczącego człowieka, który w czasie wędrówki na Święty Krzyż za swa pychę został zamieniony w kamienny posąg. Legenda mówi że pątnik w dalszym ciągu kieruje się do celu , przesuwając się tylko o jedno ziarnko piasku rocznie, a kiedy to osiągnie swój cel nastąpi koniec świata.